Nederlandse bruggen en viaducten van gewapend beton blijken bij een herberekening vaak niet te voldoen aan de geldende voorschriften voor afschuifdraagvermogen. Toch blijken ze de toegenomen verkeersbelasting goed te doorstaan. Op initiatief van Rijkswaterstaat is de afgelopen jaren onderzoek verricht door TNO en TU Delft naar de aanwezige reservecapaciteit in bruggen en viaducten. Voor de veel voorkomende plaatviaducten zonder afschuifwapening stonden daarbij twee zaken centraal: a) welke betonsterkte mag in rekening worden gebracht bij de toetsing van het afschuifdraagvermogen en b) kan bij tussensteunpunten ook worden gerekend met directe krachtsafdracht?
Voor het toetsen van de veiligheid van bestaande constructies heeft het onderzoek twee belangrijke conclusies opgeleverd. Allereerst is aangetoond dat voor de beoordeling van het afschuifdraagvermogen van elementen zonder afschuifwapening kan worden uitgegaan van de aanwezige betondruksterkte. De tweede conclusie betreft de krachtsafdracht bij tussensteunpunten. In tegenstelling tot wat in de VBC 1995 werd gesteld, kan ook bij een tussensteunpunt worden gerekend op directe krachtsafdracht.
Dit onderwerp is nader beschouwd bij het onderzoeksprogramma van Rijkswaterstaat naar het afschuifdraagvermogen van bestaande kunstwerken.
Lees het volledige artikel Afschuifdraagvermogen plaatviaducten op Cementonline.
Reacties