Het zal jullie – trouwe lezers van ons vakblad – ongetwijfeld zijn opgevallen hoe vaak ons grijze lievelingsproduct wordt genoemd als het gaat over de voetafdruk die het bouwen heeft op Moeder Aarde. Tegelijkertijd is er geen materiaal dat zo vaak wordt aangehaald als het over kansen voor hergebruik, recycling en zelfs upcycling gaat. Je zou bijna kunnen zeggen dat alles (ja zelfs iedereen) waar je graag van af wil eigenlijk wel ’in beton kan worden gegooid’. Eindstation Beton dus.

Ik maak deze opening om jullie aandacht te vragen voor de dialoog die we nu voeren over alternatieve toeslagmaterialen en bindmiddelen. Wat vandaag een overschot aan afval is, wordt morgen een grondstof en is daardoor overmorgen al weer schaars. Dat lijkt misschien wat hopeloos; het is echter wel een belangrijke stap om anders te gaan denken over materialen. Niet meer denken in verminderen van verbruik of compenseren van schade (het spreekwoordelijke ’pleisters plakken’) maar werken met een vooraf gegarandeerde negatieve footprint.

In deze aflevering van ons vakblad verdiepen we ons – niet voor het eerst – in een materiaal dat zeer actuele vragen en antwoorden oproept bij deze uitdaging: geopolymeerbeton.

Graag nodig ik jullie uit om meningen en inzichten over deze innovaties te delen en een constructieve dialoog te omarmen. Daartegenover wil ik jullie ook uitnodigen om juist zaken los te laten; ook gewapend beton was ooit nieuw. De grote uitdaging lijkt nu om beton niet meer als eindstation te zien. Het wordt gewoon een tussenstop op een rondreisje voor materialen.

Ik ben benieuwd naar jullie ideeën.

Hans Kooijman
Hoofdredacteur Betoniek Vakblad
Voor reacties: hanskooijman@betoniek.nl