Er zijn talrijke historische voorbeelden van betonconstructies die haast onverwoestbaar lijken. Het Pantheon in Rome (120 na Chr.) is daar volgens Wijte misschien wel het mooiste voorbeeld van. Deze recordoverspanning van meer dan 43 m, uitgevoerd in ongewapend beton, werd pas in 1912 voorbijgestreefd met de bouw van een koepel in Breslau in Polen. Met een sterkte van waarschijnlijk 20 N/mm² lijkt het Romeinse beton qua eigenschappen veel op het huidige grindbeton. Sindsdien hebben er hebben natuurlijk vele ontwikkelingen plaatsgevonden, waarvan ultra-hogesterktebeton, warmbeton en 3D-betonprinten de meest recente zijn.

Wijte: “Als beton wordt toegepast in een gematigd milieu biedt de lange levensduur de kans betonconstructies te hergebruiken en het gebouw waarin zij zich bevinden, een nieuwe taak te geven. Er zijn recentere voorbeelden van gebouwen met een cultuurhistorische waarde die de mogelijkheden bewijzen, zoals de Nedinsco-fabriek in Venlo, De Van Nelle-fabriek in Rotterdam, Strijp S in Eindhoven en het hoofdgebouw van de TU/e dat momenteel wordt gerenoveerd.”

Redenen om betonconstructies her te gebruiken zijn er volgens Wijte legio. De belangrijkste zijn sustainability en economische overwegingen.

Belangrijk bij het hergebruik van een constructie is de beoordeling van de constructieve veiligheid. Hierbij is kennis over de kwaliteit van de gebruikte materialen, van de afmetingen van de constructie, en vooral van de hoeveelheid aanwezige wapening noodzakelijk. Deze informatie kan worden verkregen uit bestaande ontwerpdocumenten. Zijn die er niet, dan moet destructief onderzoek of niet-destructief onderzoek uitkomst bieden. “Uiteraard verdient niet-destructief onderzoek de voorkeur. Ten aanzien van de ligging van de wapening worden goede resultaten geboekt met onderzoek gebaseerd op elektromagnetisme. Maar informatie over de diameter is helaas nog onvoldoende betrouwbaar. Op dit gebied is nader onderzoek gewenst. Dit onderzoek kan mogelijk met behulp van een fabrikant en collega’s bij andere faculteiten van de TU/e tezamen worden uitgevoerd. Echter ook de nu al beschikbare conclusies zullen onder meer bruikbaar zijn bij het beoordelen van de constructieve kwaliteit van uitkragende galerijvloeren”. Dit laatste is sinds de schade aan de Antillenflat in Leeuwarden en de huidige aanpassing van het Bouwbesluit een zeer actueel onderwerp.

Het hergebruik biedt volgens Wijte een grote uitdaging voor architecten en constructief ontwerpers. Die uitdaging geldt niet alleen voor grote gebouwen met een zekere cultuurhistorische waarde, maar ook gangbare kantoren, woongebouwen en woningen. Ook bij het ontwerpen van nieuwbouw moet hier voldoende rekening mee worden gehouden. “Het moet voor ontwerpers een uitdaging zijn om vooruit te kijken en na te gaan hoe aan het einde van de levensduur van de gevels, de plattegronden en de installatie met de resterende constructie kan worden omgegaan.”

In zijn rede gaat Wijte tevens in op onder meer de aardbevingsproblematiek in Groningen en op zijn onderwijstaak. Wijte gaat ervoor om samen met zijn collega prof. Theo Salet studenten te voorzien van een stevig fundament van kennis over construeren van betonconstructies. Dit op een hoger niveau dan het leren van regels uit de normen. “Ik zal mijn uiterste best doen om mijn enthousiasme over het materiaal en mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe ontwikkelingen op de studenten over te dragen”, aldus Wijte

Prof.ir. Simon Wijte is een alumnus van de faculteit Bouwkunde aan de TU/e, waar hij in 1989 afstudeerde bij de vakgroep Constructief Ontwerpen. Daarna is hij in dienst getreden bij Adviesbureau ir. J.G. Hageman B.V. te Rijswijk, waar hij sinds 2004 lid is van de directie. Hij heeft daar een ruime ervaring opgedaan met het beoordelen van bestaande betonconstructies en het analyseren van schade-oorzaken bij bouwkundige constructies en het ontwikkelen van berekeningsmethoden voor constructies. Hij is lid van een groot aantal nationale en internationale normcommissies op het gebied van beton- en steenconstructies. Sinds eind 2015 is hij voorzitter van TGB Betonconstructies. Als lid van o.a. de CEN-commissies TC250/SC2 en SC2/WG1 werkt hij mee aan de revisie van Eurocode 2, de norm voor het ontwerpen en toetsen van betonconstructies. Binnen de werkgroep Aardbevingen van NEN is hij betrokken bij het opstellen van NPR 9998 voor het beoordelen van constructies bij een belasting door geïnduceerde aardbevingen in Noordoost-Nederland.