Met glasvezel gewapende barriers worden in Canada en Amerika steeds vaker toegepast, vooral om problemen met corrosie te voorkomen. Maar vanwege een dodelijk verkeersongeval in 2008 eiste de Canadese overheid een uitgebreide test. Pas daarna mochten dergelijke constructies weer worden toegepast. De test is uitgevoerd in het Texas Transportation Institute (TTI) in College Station (VS). Uitgangspunt was de volgens Canadese richtlijnen zwaarste categorie voor wat betreft gewicht en impact.

De lengte van de testopstelling was 40 m en de hoogte 1500 mm. De dikte varieerde van 225 mm bovenin met een sprong oplopend tot 475 mm. Om de maximaal 6 m  bevond zich een 40 mm brede voeg. Het beton, met een cilinderdruksterkte van 25 N/mm2, was gewapend met Ø16-300 aan de binnenzijde en Ø12-300 aan de buitenzijde. De staafafstand is aan beide uiteinden over een afstand van 2,7 m gehalveerd. Horizontaal bevonden zich aan binnen- en buitenkant 5 staven Ø16. De barrier was met traditioneel wapeningsstaal verankerd aan een bestaande betonplaat.

Bij de tests zijn vervormingen en deformaties gemeten, onder meer met gebruik van high-speed camera’s. Er bleek geen noemenswaardige schade opgetreden. Niet aan de verbinding met de plaat en niet aan de barrier zelf. Met de gegevens wordt een EEM-model verrijkt en wordt de wapening verder geoptimaliseerd.