In Nederland lopen twee definities van duurzaamheid door elkaar, een betreft levensduur (durability), de ander milieubelasting (sustainability). Volgens Hermens hebben beide betekenissen een sterke verwantschap. Hij stelt dat duurzaamheid het quotiënt is van levensduur en milieubelasting. Dus hoe hoger de levensduur of hoe lager de milieubelasting, hoe hoger de uiteindelijke duurzaamheid.

Om de levensduur te verlengen is het vooral belangrijk gebouwen aanpasbaar te maken. Op die manier moet de technische levensduur beter worden benut. Daar moeten architecten en constructeurs volgens Hermens meer rekening mee houden.
Als denkwijze om de milieubelasting terug te dringen, introduceerde Hermens de zogenoemde Trias Materia, gebaseerd op de bekende Trias Energetica. Parallel aan dat model moet in de eerste plaats de vraag worden beperkt, in dit geval dus de vraag naar materialen. Dit kan bijvoorbeeld door gebouwen of elementen meer te hergebruiken. In de tweede plaats moeten materialen hernieuwbaar worden ingezet. In de derde plaats: als je dan materialen verbruikt, doe dat dan zo min mogelijk. Zorg dus voor een minimalsering van materialen in een ontwerp.
Het is daarbij niet een kwestie van het kiezen van één van deze opties, maar veel meer én én én. Het grote verschil met het de Trias Energetica is dat er in de wereld in potentie meer dan voldoende duurzame energie aanwezig is maar dat materialen daadwerkelijk eindig zijn. In feite is dit dus zelfs veel belangrijker.

Hermens gaf een aantal concrete aanbevelingen hoe gebouwen duurzamere gemaakt kunnen worden. Hij vindt dat er meer gebruik moet worden gemaakt van robotisering. Daarnaast moet een hogere sterkte van materialen worden gebruikt als die sterkte maatgevend is. Ook moet er geavanceerder worden gerekend om constructies beter uit te nutten.
Ook op het gebied van materialen is er winst te halen. Zo vind Hermens dat het cementgehalte in beton moet worden beperkt en dat beton niet sterker moet worden gemaakt dan noodzakelijk. Zo moet sterkteontwikkeling niet te snel maatgevend worden. Je moet ook niet te veel doen om reparaties te voorkomen. Reparaties leveren immers een veel kleinere milieubelasting op dan wanneer het risico volledig wordt uitgesloten.

Er moeten duidelijke keuzes worden gemaakt. Ofwel je bouwt voor de eeuwigheid. In dat geval moet je gaan voor iconische gebouwen, waarvan we willen dat dat ze lang meegaan. Daarbij moet in het ontwerp rekening worden gehouden met aanpasbaarheid, door slim na te denken over de constructie. Zo kun je ervoor zorgen dat dat het toevoegen van verdiepingen mogelijk is, kun je in de indeling van kolommen en wanden rekening houden met toekomstige functies en kun je rekening houden met mogelijke scheiding van materialen. Als je niet bouwt voor de eeuwigheid, kunnen demontale gebouwen uitkomst bieden. Bedenk wel dat die alleen duurzaam zijn als de benodigde levensduur veel korter is dan de technische en de elementen ook echt in nieuwe gebouwen worden ingezet.

Het is maar een greep uit de vele aanbevelingen die Hermens deed. Meer is binnenkort te lezen in een Cement-artikel over Duurzaam construeren dat van zijn hand verschijnt.