Er deden 27 kano's en 220 studenten mee aan dit jaarlijkse evenement, dat dit keer werd georganiseerd door Trifonius, de studievereniging van de Hogeschool Arnhem Nijmegen (HAN), van 27 tot 29 mei in Park Presikhaaf.

Verschillende mbo- en hbo-scholen en universiteiten uit binnen- en buitenland streden met elkaar in diverse races: mannenteams, vouwenteams, gemixte teams, 50 m, 100 m, 200 m. 

De wedstrijd wordt vooral gebuikt om te experimenteren met beton. Er wordt sinds enkele jaren scherp gelet op het juist hanteren van de definitie voor beton. Er maken namelijk steeds meer teams gebruik van mengsels waarbij het toeslagmateriaal uit zeer fijne korrels bestaat. In feite zijn dit mortels en is geen sprake van beton. In het verleden werd dit oogluikend toegestaan om innovaties niet in de weg te staan. Inmiddels is hier geen sprake meer van innovatie, maar eerder van gemeengoed.

Veel teams maakten gebruik van liaver en/of liapor korrels als toeslagmateriaal, met het doel massa te besparen. Als wapening waren matten van glasvezel favoriet

De meest opvallende vernieuwingen dit jaar: 

• Een kano van U-BASE (TU Delft) gemaakt met geopolymeren als bindmiddel. Een zeer duurzame oplossing, aangezien de CO2-besparing ten opzichte van toepassen van (portland- of hoogoven-)cement enorm is.
• Een kano van Hogeschool Windesheim, gemaakt van Concrete Canvas. Dit zijn twee lagen geotextiel met daartussen een mengsel van betonmortel en vezelwapening. Door dit eenmaal in de vorm aangebracht met water te besprenkelen reageert het cement in de mortel.
• Een kano van Universiteit Lodz (P) gewapend met enkel losse glasvezels (!!!). Bij navraag bleek dat het team abusievelijk had begrepen dat het toepassen van wapeningsnetten verboden zou zijn. De kano werd nu 1,5 keer zo zwaar als vorige keren dat het team aan de race mee deed.

De lichtste kano was die van TU Dresden van slechts 19 kg, de zwaarste was van TU Delft met 257 kg. Veel aandacht was er voor een zo aerodynamisch mogelijke vormgeving. De kano’s waren vaak niet van echte kano’s te onderscheiden. De afwerking van met name enkele Duitse kano’s was zeer professioneel: een gladde en dichte huid, vaak nog gecombineerd met een fraaie beschildering.