Op 22 september is op 86 jarige leeftijd prof.ir. H.W. (Wim) Bennenk overleden. Wim was emeritus hoogleraar bijzondere betonconstructies aan de TU Eindhoven.
Gemotiveerd door de stormvloed in 1953 begon Wim in datzelfde jaar op de Amsterdamse HTS aan de studie Weg- en Waterbouwkunde. Daar ontdekte hij dat construeren met beton hem bijzonder boeide. Na het behalen van het diploma ging hij werken maar tegelijkertijd ook doorstuderen voor betonconstructeur aan het HTI. Hij trad in 1961 in dienst bij D3BN civiel ingenieurs (inmiddels Royal haskoningDHV) als technisch adviseur. Hier ontwikkelde hij zich van constructeur tot projectleider van grote projecten. Hij was betrokken bij het ontwerp van meerdere bijzondere gebouwen waar behalve beton ook andere bouwmaterialen werden toegepast. Hij gaf ook leiding aan de afdeling houtconstructies met speciale aandacht voor houtskeletbouw en gelijmde constructies. Zelfs voorgespannen houtconstructies werden bestudeerd. Inmiddels was hij ook docent geworden aan het HTI waarin hij zijn liefde voor techniek en kennisoverdracht kon combineren. Maar hij wilde zelf ook nog doorleren en begon in 1970 aan de studie Civiele Techniek aan de TU Delft die hij in 1975 succesvol afsloot bij de vakgroep betonconstructies. Een knappe prestatie want hij combineerde de studie met werken en lesgeven.
Wim Bennenk
In 1985 maakte Wim de overstap van de advieswereld naar de prefab betonindustrie toen Schokbeton BV hem benaderde om technisch directeur te worden. Schokbeton was begin jaren 80 ontstaan uit de fusie van NV Schokbeton en Spanbeton. Als technisch directeur gaf hij aanvankelijk alleen leiding aan het eigen ingenieursbureau en de R&D-afdeling, maar spoedig kwamen daar ook de productieafdelingen in Koudekerk aan de Rijn en Zwijndrecht bij. Het waren drukke tijden, zeker toen het bedrijf begin jaren 90 onderdeel werd van het Finse Partek, later Consolis, en de ontwikkeling en uitwisseling van kennis van materialen, ontwerp- en productietechnieken met de lokale bedrijven corebusiness werden. Er kwam ook ruimte voor investeringen en onder de aanstekelijke leiding van Wim werden installaties ontwikkeld voor de fabricage van een veelheid aan prefab-betonproducten zoals voorgespannen dwarsliggers, kanaalplaten en gevelelementen. Wim moest veel ballen in de lucht houden maar verloor zijn interesse in de pure techniek en kennisoverdracht niet. In 1991 werd hij gevraagd om deeltijdhoogleraar bijzondere betonconstructies te worden aan faculteit Bouwkunde van de TU Eindhoven. Hij zag het als een unieke kans om zijn kennis over te dragen en studenten enthousiast te maken voor prefab beton. Bijkomend zorgde hij ervoor dat studenten hun studie gingen afronden bij prefab-betonbedrijven, zodat die daarna als jonge professionals in die bedrijfstak actief werden. Hij trad terug uit de directie van Schokbeton om zich geheel aan de ontwikkeling van techniek en het onderwijs te wijden. Het was de tijd van onderzoek naar hogesterktebeton en zelfverdichtend beton. Wim geloofde in marktbrede samenwerking en werd, mede namens de Belton, de toenmalige branchevereniging van prefab-betonbedrijven binnen de BFBN (nu Betonhuis) ook de trekker van de ontwikkeling en toepassing van zelfverdichtend beton, wat een grote impact had op de verbetering van de werkomstandigheden en de productietechniek. Daarnaast zette hij zich in voor de bevordering van de kennis van prefab beton, onder andere door het geven van gastcolleges en leverde hij bijdragen aan Europese onderzoeksprojecten (Brite-Euram) en internationale congressen van BIBM.
Wim was een enthousiaste, positief ingestelde vakman met wie het prettig samenwerken was. Hij vond het heerlijk om zijn kennis met geïnteresseerden te delen en kon daarbij ook enthousiast vertellen over zijn vele internationale reizen die hij als aangename bijvangst zag van zijn werk. Hij bleef tot zeer recente datum breed geïnteresseerd totdat complicaties na een operatie begin dit jaar hem te veel werden.
Kees Quartel
Reacties