Ik moet denken aan een paar maanden geleden toen ik met mijn auto langs een bouw reed, waarbij een kraan met kubel klaar stond en een mixer van een ‘concullega’ net achteruit reed om een fundering te storten. Op dat moment was de buitentemperatuur -4 °C en waren geen materialen om te isoleren of om anderzijds de betontemperatuur boven het vriespunt te houden. Het zal jouw nieuwbouwhuis maar zijn, dacht ik.

Ik moet ook denken aan de keren dat ik op de bouw kom en vraag waar de trilnaald is en te horen krijg dat men het beton nooit verdicht. Als het dan geen zelfverdichtende beton betreft, gaan bij mij de nekharen overeind staan.

Ook denk ik aan de constructies die wel voldoen aan alle eisen van de Eurocode, maar waarbij er bijna geen mogelijkheid meer is om beton om de wapeningsstaaf te krijgen.

Het zijn allemaal voorbeelden die in de praktijk gewoon voorkomen.

Op betontechnologisch gebied is er zeker ook nog voldoende te doen en zijn er uitdagingen genoeg voor de toekomst. Zoals Klaas Wiersma in de vorige blog schreef, gaan we te maken krijgen met nieuwe materialen. Wellicht wordt de betontechnoloog wel materiaaltechnoloog en gaan we van een conservatieve sector naar een innovatieve sector.

Dat ‘duurzaamheid’ hierbij een belangrijk gespreksonderwerp is, staat buiten kijf. Hier sta ik ook volledig achter, maar helaas hebben wij maar één woord voor duurzaam. De Engelsen hebben er twee: sustainable en durable. Het sustainable aspect wordt naar de voorgrond geschoven en het durable aspect weleens naar de achtergrond gedrukt. Kennis en kunde zijn hierbij zeker van belang om de juiste balans te vinden. Maar ook bij de dagelijkse gang van zaken, zoals omschreven door Peter de Vries, die zegt dat truckmixerchauffeur een vak is, zijn kennis en kunde het belangrijkste wat er is.

Op papier kunnen we alles perfect voor elkaar hebben, maar het is de praktijk waar het moet worden waargemaakt.

Kennis en Kunde een belangrijke pijler voor iedere sector.