Op 22 november is in Rotterdam de plaatsing van de nieuwe Rijnhavenbrug begonnen. Deze 140 m lange brug verbindt de Wilhelminapier met Katendrecht. Ingenieurs van Gemeentewerken hebben ervoor gezorgd dat de slechts 1 m dikke brug toch aanzienlijke krachten kan opnemen.
De Rijnhavenbrug, naar ontwerp van Quist Wintermans Architekten, bestaat uit vijf delen: een te openen deel om schepen door te laten, en vier vaste delen. Om maximaal zicht op de Rijnhaven te houden, stelde de gemeente Rotterdam transparantie als belangrijke eis. Brugdek en pijlers zijn daarom zo slank mogelijk uitgevoerd. Het te openen deel is een zogenoemde staartbrug. Alle techniek om deze 30 m overkragende, stalen constructie te bedienen, zit in een kleine betonnen kelder, deels onder water. De vaste brugdelen zijn van staal. Daarvoor is gekozen in verband met de ranke vormgeving en de belasting op de ook al slanke pijlers.
De zichtbare, zeshoekige pijlers onder de brug zijn van beton. Onder iedere pijler bevindt zich een 30 m lange stalen buis (diameter 2,4 m), gevuld met beton. Deze buis fundeert de brug in de draagkrachtige grondlagen op circa 25 m diepte. Ondanks die robuuste constructie zou de horizontale stijfheid van de pijlers nog te gering zijn bij een eventuele aanvaring. Daarom wordt de brug aan de stijve uiteinden – de kades en de betonnen kelder – voorzien van zware afsteunconstructies. Daardoor kan de brug een driemaal hogere aanvaarbelasting opnemen.
De kelder is precies groot genoeg om ruimte te bieden aan alle bruginstallaties en is daarmee relatief klein. Maar de betonnen massa als geheel moet ook de grote horizontale krachten bij een aanvaring kunnen opnemen, en moet de krachten van het beweegbare deel, reikend tot 40 m hoogte, aankunnen, ook bij een eventuele noodstop. Daarom is onder water de basis van de kelder aan beide zijden verbreed met een zware uitkragende voet waarin de funderingspalen zijn ingeklemd.
Bij een relatief lichte, stalen brug ligt altijd het gevaar op de loer dat de constructie ‘in trilling’ wordt gebracht, bijvoorbeeld door een groep mensen die onbedoeld in een bepaalde cadans loopt. Dit potentiële probleem is voorkomen door voorzieningen in het inwendige van de brug op te nemen, waar indien nodig dempers kunnen worden geplaatst. Of dit inderdaad nodig is, zal onder meer met behulp van een groep testwandelaars voorafgaand aan de opening van de brug worden vastgesteld.
De Rijnhavenbrug is gebouwd door de combinatie Colijn-Hillebrand. De officiële opening is op 8 februari 2012. In Cement 2011/1 is aandacht besteed aan Rijnhavenbrug, in het artikel Overwegingen bij brugontwerp.
Reacties