In Fire Safety Engineering (FSE) worden fysische en empirische modellen in een samenhangend concept toegepast, in dit geval het natuurlijk brandconcept. Het natuurlijk brandconcept houdt in dat het brandverloop in een brandruimte door brandstof- en gebouwkenmerken wordt bepaald. De temperatuurontwikkeling in de brandruimte wordt daarmee bepaald door projectspecifieke parameters. Vorm, afmetingen, openingen en materialen in de brandruimte zijn hierin vanzelfsprekend bepalende factoren. De aard van de aanwezige brandstof (permanente en variabele vuurlast) wordt voornamelijk bepaald door de gebruiksfunctie. De nationale bijlage bij Eurocode 1 (NEN-EN 1991-1-2/NB) geeft per gebruiksfunctie randvoorwaarden voor brandstofafhankelijke grootheden die in deze norm kunnen worden gehanteerd.

Kenmerkend voor NEN 6055 ‘Thermische belasting op basis van het natuurlijk brandconcept – Bepalingsmethode’ is het schematiseren van de brandruimte in homogene zones. Zonemodellering is vanwege het beperkte aantal randvoorwaarden robuuster dan veldmodellering (CFD: Computational Fluid Dynamics), maar kent ten opzichte van veldmodellering ook beperkingen. Plaatsafhankelijke invloeden kunnen niet met een zonemodel worden bepaald.

NEN 6055 is bedoeld om te worden gebruikt door specialisten in Fire Safety Engineering. NEN 6055 mag niet worden toegepast voor de bepaling van plaatselijke thermische belastingen in de brandruimte ten gevolge van convectie en straling door vlammen van een lokale brandhaard. De norm mag evenmin worden toegepast voor de bepaling van plaatselijke thermische belastingen buiten de brandruimte ten gevolge van straling door vlammen vanuit openingen in de ruimtebegrenzing.