Momenteel staat in Nederland ruim zeven miljoen vierkante meter kantoorruimte leeg, oftewel 15 procent van het totaal. Sloop zal voor een groot deel van die gebouwen onvermijdelijk zijn. "Zodra er nu wordt gesloopt, wordt ook de draagstructuur tot puin verwerkt", zegt Peters. "Maar die is goed voor 60 procent van al het materiaal in een gebouw. Veel beter is dus het dus om die kolommen, vloeren en wanden te demonteren en opnieuw te gebruiken in nieuwe gebouwen. Zo kan het gebruik van primaire grondstoffen flink worden beperkt."

Dat er nog geen levendige handel in tweedehands constructieonderdelen is, komt volgens Peters onder meer omdat arbeid in het Westen veel duurder is dan materiaal. "Weggooien en nieuw kopen is vaak goedkoper dan demonteren, aanpassen en hergebruiken. Maar dat ‘goedkoper’ geldt alleen voor de financiële kant. Zodra ook de milieukosten worden meegerekend, wordt het een heel ander verhaal. Tot nu toe komen die kosten niet in de prijs tot uitdrukking."

IMd onderzoekt nu of donor-skeletten inderdaad haalbaar zijn, en zo ja onder welke voorwaarden. Samen met studenten van de TU Delft worden onder meer de techniek, de kosten en het organiseren van een markt voor donor-onderdelen onderzocht. Oftewel: hoe organiseer je een tweedehands constructiemarkt, wat zijn de technische haken en ogen, wat kost het – en vooral: wat levert het concreet op, zowel financieel als wat de vermindering van de milieulast betreft.

Hoewel er veel over duurzaamheid wordt gepraat, staat het nog in de kinderschoenen, vindt Peters, zeker in de bouw. "De enige manier om verder te komen, is om na te denken hoe het idealiter zou moeten, er onderzoek naar te doen en dan te kijken of het ook echt haalbaar is. De draagconstructie drukt een dermate groot stempel op de milieulast van een gebouw, dat zo’n onderzoek naar donor-skeletten uiterst zinvol is."