Voor uitkragende betonnen vloeren waarvan de constructieve veiligheid niet kan worden gewaarborgd, kan de toepassing van verankeringen van carbonstaven uitkomst bieden. Met de (koolstof) staven wordt de betonnen vloer weer aan de achterliggende constructievloer verankerd. Het risico op afbreken wordt hiermee geminimaliseerd.
Voor toepassing van het Verankeringssysteem van Vogel voor Uitkragende betonnen Vloeren (VVUV) worden er van buitenaf gaten geboord van 2 tot 2,5 m diep. Deze lopen door de diktekant van de betonnen uitkraging tot ruim in de constructievloer van het appartementengebouw. In deze gaten komen de carbonnen verankeringsstaven, die met een afgestemde mortel (epoxylijm) worden verlijmd in de constructievloer.
Het systeem voldoet aan de van tevoren gestelde eisen: het mocht geen beschadiging veroorzaken aan oppervlak van galerij of balkon, het moest niet zichtbaar zijn, bewoners moesten nauwelijks overlast ondervinden en de onderhoudskosten mochten niet hoger worden.
Twee 1-op-1 praktijkproeven zijn uitgevoerd om te bepalen bij welke belasting de verankering bezwijkt en of het systeem een waarschuwend vermogen heeft. De veiligheidsfactor is 2,5; de vloer moet 2,5 kN per m² kunnen dragen en de proefopstelling bezweek bij circa 5 kN per m². Daarnaast kwam uit de test dat het verankeringssysteem inderdaad een waarschuwend vermogen heeft door ruim van tevoren toenemende scheurvorming en een knik.
Het VVUV-systeem is ontwikkeld door betononderhoudsspecialist Vogel. Het bedrijf heeft een octrooi aangevraagd op het systeem. Verankeringsbedrijf B+BTec was verantwoordelijk voor ontwikkeling van een boorinstallatie die op galerij of balkon wordt geklemd. Deze boort gaten met Ø20 mm. De carbonstaven (Ø14 mm), die zonder luchtbellen moeten worden verlijmd, en de juiste lijm (laagdikte 3 mm rondom de staaf) zijn een product van koolstofwapeningsleverancier S&P.
Op 23 mei 2011 werd Nederland opgeschrikt door het afbreken van een galerijplaat van een de Antillenflat in Leeuwarden. Onderzoek naar de oorzaak heeft uitgewezen dat deze plaat een uitkragende betonnen galerijplaat was. In de loop van de jaren was het draagvermogen door een aantal oorzaken tot nul gereduceerd, waardoor de galerijplaat uiteindelijk afbrak. Verder onderzoek bij soortgelijke gebouwen leerde dat bij een groot aantal gebouwen vraagtekens moeten worden gezet bij de constructieve veiligheid van uitkragende betonnen vloeren, dus van balkon- en galerijvloeren.
Reacties