In oktober 2003 schreef Nijsse een column in het vakblad Cement getiteld ‘Advies aan de minister’. De column ging over een brief van minister Dekker van VROM (oude naam voor bouwgerelateerde zaken die nu onder Binnenlandse Zaken vallen) aan alle ingenieurs, aangesloten bij het ONRI, enkele maanden na de instorting van de balkons Maastricht, waarbij twee doden vielen.
Op ambtelijke wijze verzocht de minister ingenieurs hun verantwoordelijkheden goed vast te leggen en daar consequent naar te handelen. Als actie van haar zijde kondigde zij aan dat er een toetsingsprotocol voor het toezicht tijdens de bouw zou worden opgesteld. Een dik jaar later deed de rechter uitsprak in deze kwestie. Een onderaannemer werd veroordeeld tot een forse geldboete en dat was het dan.

In zijn column gaf Nijsse, ongevraagd, twee adviezen aan de minister. Het eerste advies luidde: “Niks geen aangepast toetsingsprotocol, maar gewoon ervoor zorgen dat er budget is om adequaat te controleren!”. Het tweede: “Zorg ervoor dat elke betrokken partij in het bouwproces redelijk wordt betaald om zijn werk goed te kunnen doen.”
Vijftien jaar later verscheen het rapport ‘Bouwen aan constructieve veiligheid, lessen uit instorting parkeergebouw Eindhoven Airport’ van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Dit rapport was duidelijk professioneler uitgewerkt dan de twee zinnen van Nijsse. De essentie was echter hetzelfde: alle bouwpartners moeten hun verantwoordelijkheid nemen, ook de overheid. Er is volgens Nijsse in vijftien jaar tijd dus (vrijwel) niets gebeurd. Sterker nog, de Onderzoeksraad geeft hoofdstuk 3 van haar rapport de titel ‘Valkuilen in de bouwsector’ en hoofdstuk 4 heet veelzeggend ‘Onvermogen om te leren’.

Redelijk wanhopig vraagt Nijsse zich nu af: “Wat gaat er nu allemaal gebeuren inzake constructieve veiligheid en wie neemt het initiatief?” Hij hoopt dat de overheid haar voornaamste taak, zorgen voor het welzijn van haar burgers, serieus oppakt. Het Duitse model, waarbij opdrachtgevers voor ieder project verplicht een Prüfingenieur moeten aanstellen, zou als goed voorbeeld kunnen dienen.

Misschien zou het helpen het boek van Rob Nijsse, ‘Verbeelding en Werkelijkheid’ te lezen. Het biedt een overzicht van 40 jaar ervaring van een constructeur in die lastige, maar ook zo mooie, bouwwereld.