Dagelijks werken duizenden mensen met, rond en op steigers. Op de bouwplaats, maar ook in de industrie, de energiesector en de offshore. Uiteraard moet veiligheid daarbij voorop staan. Tijdens het gebruik, maar eveneens bij de (de)montage en voor de omgeving. Eén van de grootste ‘vijanden’ is de wind die op de constructie voor grote belastingen kan zorgen. Die belasting kan zelfs zo groot zijn dat de steigerconstructie zijn stabiliteit verliest en verschuift of -in het ergste geval- omvalt.

Windbelasting
Optredende belastingen, zoals die van wind, zijn van nog groter belang voor steigers die vrijstaand zijn. Dat aantal neemt toe; klanten geven daarbij steeds vaker aan dat de steiger ook moet worden afgedicht met een bekleding in de vorm van netten, zeilen of folie. Hiermee wordt het werken op de steiger niet alleen minder afhankelijk van weersinvloeden, maar wordt ook positief bijgedragen aan een beter milieu (minder belastende stofdeeltjes) en de veiligheid rondom de steiger. Tegelijkertijd neemt het effect van de windbelasting met de toepassing van bekleding echter toe.

Om dit effect te kunnen bepalen, wordt gebruik gemaakt van een rekenmodel. Dit rekenmodel is complex terwijl een eenduidige aanpak voor de windbelastingbepaling en een consequente rekenmethodiek ontberen. NEN EN 12811-1 (Steigers – Prestatie-eisen en algemeen ontwerp) geeft weliswaar enkele handreikingen, maar deze hebben voornamelijk betrekking op objectsteigers, terwijl er juist behoefte is aan een rekenmethodiek voor alle vormen van steigerconstructies. Deze is sinds kort beschikbaar.

Aansluiting Eurocode
De oorsprong hiervoor dateert van 2012 toen de TGB 1990 werd vervangen door een nieuwe set normen, genaamd Eurocode. Deze Europese norm voor het toetsen van de constructieve veiligheid van alle mogelijke bouwconstructies beschrijft een hogere betrouwbaarheid en daarmee een hogere rekenwaarde voor de windbelasting.