Betonnormen zijn gebaseerd op langdurige praktijkervaringen en bieden daardoor weinig ruimte voor innovaties. Om die reden heeft Rijkswaterstaat RTD 1034 opgesteld, een hulpmiddel waarmee de geschiktheid van een nieuw, innovatief betonmengsel is te beoordelen. Daarmee moet meer ruimte ontstaan voor innovaties.

Om de circulariteit van beton te bevorderen en de CO₂-emissie ervan te verlagen, vinden veel innovaties plaats in de betonsector. Voorbeelden hiervan zijn de ontwikkeling en toepassing van nieuwe recyclingtechnieken, nieuwe cementsoorten en alkalisch geactiveerde bindmiddelen (geopolymeerbeton), maar ook het gebruik van doorgaande sterkteontwikkeling waardoor met een lager cementgehalte kan worden volstaan. Betonnormen bieden maar weinig ruimte voor dit soort innovaties. In het gunstigste geval staat een algemeen artikel in de norm waarin wordt gesteld dat gelijkwaardigheid aan toegestane betonmengsels en/of geschiktheid voor de betreff ende toepassing moet worden aangetoond. Maar in veel gevallen is dan niet aangegeven hoe dat moet worden gedaan.

In de Richtlijnen Ontwerp Kunstwerken (ROK, [1]) van Rijkswaterstaat, waarin aanvullende eisen op de vigerende normen zijn gesteld, is ook ruimte ingebouwd om innovaties mogelijk te maken (gelijkwaardigheidsprincipe/aantonen geschiktheid). Maar ook hier is niet aangegeven hoe die gelijkwaardigheid/geschiktheid moet worden aangetoond. Zowel voor de partij die een innovatie wil toepassen, als voor Rijkswaterstaat die een dergelijk voorstel wil toetsen op gelijkwaardigheid/geschiktheid, is een transparante leidraad hiervoor van groot belang. Daarom is leidraad RTD 1034, ‘Leidraad beoordeling nieuwe betonmengsels’ [2] opgesteld. Uitgangspunt in dit ‘Rijkswaterstaat Technisch Document’ is dat zowel de constructieve veiligheid als de technische levensduur van de constructie in combinatie met het bijbehorende onderhoud, tijdens de levensduur moeten zijn gewaarborgd.